Güneş bilirdi adını, menekşe.
Sen bilmezdin.
Üstümüzde ince bir yorgan titrerdi.
Sürerdin gözlerini üstüme.
Başka bir zaman vesvesesi sarardı,
Bulutları kayıp gökyüzümü.
İç çektirirdin yıldızlara.
Nefeslerini sayardım ben,
Koyu kahverengi bakardın,
Ne kadar karanlığı varsa boğardın.
Acımak bulunmazdı lugatında.
Ansız gidişlerin yerini alırdı.
Adı değişirdi yalnızlığın.
Kitabımın ilk sayfasında,
Oturduğun sokağın tam ortasında,
Birde güzel günlerinde aşk bağının;
Seni sarardım yaşam kavgama.
Tut ki sevinmedim o yollara.
Hasadı yarım kalan insanlara,
Kilometrelere varan tutsaklığa,
Kızamadım,
Beni sevdanın kurşunuyla vuranlara.
Yanımı yerde koyan,
Bir kenarında adın yazan yalnızlığa.
Adın, uçmayı bilmeyen kanatlarımda.
Hadi, öpüp kokla eserini.
Çoktandır aynı nevresimlerim.
Senden beri, esirliğimden beri.
Sevgiler, Aykut
 |
| beklenti biletin sana küsmüş |
 |
| elinde dizili parmakların yok yüzünde gülüşlü mevsimlerin tadı kalmamış haftaların yıllar tüketmiş malumatfuruşluğu çırılçıplağız, gün sekizinci gün |
