Ve bozuk paralar dağılır masada. "Ve" ile başlayan cümleler kutsanır aramızda.. Belki unuturuz ocakta yemeği, sırf ikimize pişirilen. Ocak, şubat, mart.. Bir taş atsak, en uzağa. Hangimizin ki daha uzağa varacaktır ?
Ne çok yanlış karar alır insan. Ne çok son yazılır deftere.. Bir yanın uçurum iken, tükenen oksijen tüplerimiz. Gözleri kısarak baktığımız gazetenin en küçük yazı karakteri ile yazılan yazısından çok, soyut kavramlar olur. Bir durak şimdi, beklemeye nasıl da üşengeç insan. Elindeki ile yetinmeye durur. Yaz hiç gelmeyecek te değildir. Aynı defterin arasında kalmış kukla bulunur. Geceleri canlanan. Ayrıca pinokyonun bile kıskanacağı, gepetonun bile kıyamayacağı.. Kukla yarım, kukla kırık ve ayrık kolu bacağı. Zaten ezilmiş yıllar yılı, defter yapraklarının arasında.
Sırf uykum varken, kendime zulmüm.
Sonra, uyku vardır, derbeder.
Tam dersin, alkol gibisin.
Git gide zamandan çalıyorum.
Hani kör olursun bir gün,
Ya da biri ölmüşken, seni düşündüren.
Anlar vardır oysa, yaşayamadığın.
Dünyanın en sevdiğin parçası,
Senin en şaşkın anında,
Dillere pelesenk olur.
Her biten acımasızlık,
İyi niyet doğurmaz ki..
Belki dediğin her şeye,
Her şey ayrı yazılıyorken,
Hala yaşadığından eminsen tabi,
Birer birer vazgeçecek iken oysa,
Bir an pistte dans ederken,
Ağlayan birini görürsün.
Bir de kelebek ömrümüzde,
Çokça alternatif..
Gitmeden ya her şeyin tükenir,
Ya bazıları hacizliktir,
Ya da hepsi varken ölürsün.
Sarmaşıkların en zehirlisi,
Kadere mahkum olduğu zihni ile,
Gider bulur en salağını.
Binlerin içinden,
Koşa koşa geçerek,
Yalnız çıkarsın.
Kadehler kırılalı da, oldu bayağı..
Sevgiler, Aykut
