Ağzımın içinde bir yağ tabakası kadar kaygandı o an ki duygun. Aynı ağzımın içinde bir garip dedim adını. Hiç kırılmamış kibrit çöpleri kadar hoş bir kader yazmazdı zaten. Daha ilkel bir şeyler söyle de dişlerim gacırdamadan uyuyayım yanında..
Yere düşürdüm geçmişini. Siktir edemezsen, uğruna dipnot yazacak birileri. Sen buna savaş mı diyorsun ? Kaldırımından kırılma bir taş parçasını kafama vurduğunda, anlamalıydım zaten. İyi ki varsın, dediğin hep kulaklarımda. Üzerime aldığım başka cümlelerinde vardı senin. "Sen bana amerikanın oyunusun.." Hani simit diyetinde ki martının, komada kine özlem duyması. Off be ! Akrep ile yelkovanın lüzumsuz sevişmesini seyrettim günlerce. Ve, ile başladım cümlelere. Ve sen tarafından artık taşlanan iken, simidinin susamı yakar midemi. Az votka koy çuvalıma da, dökmeden getiremeyim emi..? Her cümleden bir ulama kaybı. Gözlerim herhangi bir silahın namlusuna dikilmiş. Ok mu yaydan çıkmış, yay mı oka sevdalı..? Gelişine söylemiştim ya hani, "Sakın devirme votkamı !"
Kırık kemiklerim ile üşüdüm.
Buğday buldum yerde,
Nimet demedim, dara düşürdüm.
Tutsaklığa kaç gün gerek ?
Yudumluyorum. Yastığım öyle yumuşak, öyle serkeş ki; bir ömür nevresimsizim şimdi.. Yalnız ben değil, nevresim-sizsiniz şimdi !
Mart bitmeden daha çok terleyecek isem, aman üflemeyin terimi..
Sonuç olarak, matemetikte herkes akrabadır !
Sevgiler, Aykut
 |
| Daha da fazla gülümseyemiyorum ! |
