Susmadı ve söyleyemedim. Zaten bilmediklerimi söyleyemezdim de.. Rüyalarda buluşuruz, elbet.
Her an ağlamaklı tavırları içime içime işlerken, ben aynı şekilde zalimin zulmü ve sevenin allahı raconunun darasını alıyordum. Edebi bir eser, aşamaz edebini. Üzülmekten sıyrılamıyor insan. Gülmeyi arıyorum. Hesap sorar gibi yapan haklı tavırları ve bakışları ile sevişen insan yumağım benim. Seni sevmiyorum, demedim.
Bir türlü uyandıramadığın ben, hala uyuyorum. Gözümün göremediği renkler işte..
Uçurtmayı da vuranlar olur.
Tezgahta satmayan eşyayım,
Satamıyorum kendimi yoka.
Ateşler çembere döner,
Sen, sana sormadan kararlara..
Şarkılara eklenir kelimeler,
Yeni olmasına gerek olmadan.
Hesapların binleri, üzmemeli seni.
Hiç batmayan gemi yapalım sonra..
Sen taşlara vur beni,
Vidayım nasılsa ben kalbinde,
Attıkça gevşeyebilen.
Geri ver şu entarimi, yakışmaz sana.
Yanlış dediğin sahiplik eki.
Nadas, adımıza uymuşken,
Virgüller mi ayırdı bizi ?
Geliversen şöyle beri,
Ben ağlamadım henüz.
Tutkal kadar güçlü tutamadım.
Bilemediklerime bilenirken ben...
Soru işaretleri, Aykut
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder