Odamda ki saate alışamadım bir türlü,
Senden hızlı koşan şeyler gibi.
Sen pencereden bakarken hemde,
Soğuk girmiş olabilir mi eve ?..
İkisi de camdan heykel misali.
Kışların kuşu sessizce kaybolmuş.
Jandarmalar gelmiş almaya seni,
İçimde ellerinden bir kelepçe.
Trende vazgeçtiğim vagondan,
Uçarken sıkıldığım kanatlarımdan,
Koşarken kenara bıraktığım bacaklarımdan,
Sen sorumlusun, hayat yorgunum.
Herhangi bir meyvenin en mevsimi, bakışların.
Kırık yerlerime tüneyen sisi, ölmüş bulutun.
Hiç sayfası çevrilmemiş kitabın,
Bilmem kaçıncı sayfası olmuş günlerim.
Kirpiklerine bir barınak kurmuştum.
Aman ! Kapatma boyalı gözlerini.
Barınağın; akrabası bol, kimsesiz neferi seçildin.
Bir gece yarısı, hemde gözlerimin çelmesine takılırken.
Aç miraç bırakılan fikirlerime sus serpen, sen.
Daha uzun ve sesli çal gönlümü, bir daha ki sefer,
Nasılsa; mataramda ki su, hepimize yeter.
Sevgiler, Aykut
 |
| Gökten düşen üç elmayı düşünen temsili |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder