Merhaba içimde ki kalebodurlar,
Böyle çok uzak bir dünya gibi, geniş birazda. Çerçeveleri oluyor çamlı yemişlerin. Aklıma mukayet olan tanrım bile benden usanmış. Hiç bir kalem daha kırılmadan yeryüzünde, gidiyorsun. Gerisinde niceli hoş tavırsız vakitler ve bunların destekçileri mevsim nöbetçileri duruyor. Bir de ben duruyorum. Sabit ve kalender olmayan fikirlerimle.
Zihin fakirliği ile sınırları zorladım. Çalışan motorlar sustu haykırışıma ve sen aldırmadın daha bir.. Bütün karamsar tavırlar aldı senin bedbaht tavırlarından sonra gemilerin kaptanığını. Konum bildiriyorum, boy veriyorum; tam olarak bilmesemde kadrajdan çıktığımın farkındayım. Ne de seviyorum seni. Kime, neye yemin edeceğimi şaşırmış olabilirim. Olmuyor, düzgün dökemiyor mıcırı kahrolası kamyonlar.. Özlemi ile karın doyuruyorum.
Hepiniz defolun, Aykut
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder