Son duyduğum sesin değildi belki,
Bunca nadasa rağmen heves bahçesindeyim.
Yıldız kaysa şimdi koynuna,
Ve ben ölsem daha bir,
Bakışların yanımda yan yana.
Bahçesine dadanmışız sevgilim dümenin.
Üflemese surru, aman !
Daha nefessiz kalamam.
Eşyalar var bir de izmaritler kalmış.
Hiç gidilmemiş bir ev gibi,
Tarumar olamaz mı ?
Merdivenlerinden koşarak çıkıyoruz.
Rüyama geldin geçen.
Hadi hafız, malumatfuruşluğa tokuz.
Çok kalabalığız aslında da,
Yok yazılmakmış kaderimiz.
Bak telaş yaparım sana, seversin.
Beni de seversin hani,
Dudağımda ki ıslığı öperek çalmıştın.
Islak zamanı ise hiç demiyorum sevgilim.
Seni istemediğimi, en az sevdiğim kadar..
Ve hala..
Senin için en mübarek yere,
Sipariş verdim Rabbime.
İlk yağmur damlası dedim.
Sonra, ölmeni sevdim sevgilim.
Seni öldürürken kabullendim suçu,
Tıpkı altyazımda "kahretsin" der gibi..
İzmirli bir aile kızıyım, koşulsuz.
Edirneli bir tekel bayii.
Doğuda çiftçi, batıda mimarım.
Hangi elimde gömdüğümü anımsarım,
Bittabi..
Çok soğuk değildi fikrim.
Kendime nazaran yaşlanıyorum.
Sürahi devriliyor masadan,
Ve aynı kare yansırken gözlerine,
Ben barda bir tabure oluyorum.
Anlıyor musun ? sevgilim.
O kadın çabalarının içinde gizliyim.
Ecdadına söven zümrüdü ankayım.
Konsolosluğa varmadan ara beni, n'olur ?
Gideceğin yolun yarısındayım.
Kapıda ki adımı unutma ne'olur ?
Son duyduğum sesin değildi belki...
Sevgi ile eksilmeler, Aykut
Ertan, duvarda tüfeği al, benim elleri ıslak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder