Bir orman düşünüyorum, kimsenin bilmediği..
Biraz ağaç belki içinde süsü gibi..
Bitkinin, suyun, hasretin az da sevginin.
Bir de seni üzme telaşımdan kayırdığım kendimin.
Üzgünüm, sevemezdik çiçekleri..
Elimi, omzunda düşünüyorum.
Parmaklarımı kalbinde, esir gibi..
Düşleyemeden bu gemiyi tarumar edeni,
Sen, diyemiyorum eskisi kadar seni..
Üzgünüm.
Ormanda bir evi, bir köyü bir yaşam deneni,
Alıpta koynuna bu besleyeceğin benim, dediğini.
Ekmeğin bir parçasını, güzel gözlerinden esirgediğimi,
Bilemedim.
Yara bere içinde ellerim,
Tutamazdım seni..
Üzgünüm.
Biletlerimden bir cam kenarı,
Hayallerimden terk-i diyar olanı,
Hep dünde kalıp, bugünü hiçe sayanı,
Göremedim ben bu masalın yarınını..
Eyy benim ilelebet dediğim,
Üzgünüm, saramıyorum yaranı.
Kırık, ıslak ve ötenazi hakkıdır,
Nedensiz sevişmelerin..
Ben hepsi hepsi, üzgünüm şimdi.
Kimsesiz, Aykut
 |
| Yarışın başlangıç noktasında kazı çalışması.. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder