4 Şubat 2012 Cumartesi

Pudralı Rolonun İnsanlara Kastı

Yıllardır aynı yerde duran bir vazodan bahsedeceğim.

İşimize gelmeyen bir iş gezesi, bizi finalinde sevindirebilir bile.. Biz insanlar, en sevdiğimiz terliğin bile üzerine basabiliyorken bu kavga niye ? Tam olarak bahsetmek istediğim şeyden yazamıyorum. Çünkü çokça kelime fakiri zihnim. Diyaframdan aldığım nefesi paşalar gibi kullanırken, bazen anamdan emdiğim süt burnumdan geliyor. Ben bir elbise aldım. Askılı, siyah, kadınların sevdiğinden; sonra koydum dolaba hiç giymedim. Buraya kadar bir sıkıntı yok. Fakat güveler olmamalı kabusum ! Zaman zamanda namusun en büyük kalkanı bir çıtçıtlı badidir. Şaka yapmıyorum.

Bitti.

Vazoyu niye anlatmadım, biliyor musunuz ? Çünkü hiç bir şey başladığı gibi gitmiyor yada bitmiyor.

Neyse, nice kuluçkalar vesselam.

Sevgiler, Aykut


Reelde..

Hayalde..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder